در ماه آگوست، سی‌آی‌ای برآوردی اطلاعاتی تهیه کرده بود که می‌گفت ایران حتی در «وضعیت پیشاانقلابی» هم نیست...نمی‌توانستیم زیر پای شاه را خالی کنیم چون سازوکاری برای جایگزینی‌اش نبود...در یادداشتی نوشتم رهبران ارتش توان ادارهٔ کشور را نخواهند داشت...همیلتون جوردن به رسانه‌ها گفته بود شاه آدم ماست و تنها کسی است که در ایران ازش حمایت می‌کنیم. فکر کنم بلومنتال بود که گفت اگر کس دیگری نداریم بهتر است زود یکی پیدا کنیم چون این آدم دیگر جان و جوهری ندارد...می‌گفتم شاه ته تهش سه ماه دیگه هست.

‌گری سیک پس از ۳۱ سال پرده از مهم‌ترین راز آغاز جنگ ایران و عراق برداشت... ایالات متحده به ایران هشدار داد که صدام در حال آماده شدن برای حمله است.

امید ما به اینکه قضیۀ گروگان‌گیری زودگذر باشد، روز ششم نوامبر، بر باد رفت. آیت‌الله خمینی علنا گرفتن گروگان‌ها را تایید کرد و از پذیرفتن هر فرستادۀ آمریکایی امتناع ورزید...پیشنهاد کردم که ایالات متحده جزیره خارک را اشغال کند و تا زمانی که ایرانی‌ها حاضر به مبادله گروگان‌ها با جزیره شوند آن را نگه دارد... حس می‌کردم که حقوقدانان دست چپی پاریسی شاید بتوانند با دوستان دست چپی ایرانی‌شان (از قبیل قطب‌زاده) معامله‌ای جوش دهند، اما روحانیون جلو آن را خواهند گرفت.

یک ماه پس از بازگشت آیت‌الله خمینی به ایران، برژینسکی یک تغییر مسیر استراتژیک کامل را در مواجه با خاورمیانه پیشنهاد کرد...ارتش آمریکا در اطراف خلیج فارس مستقر شد تا در صورت حملهٔ شوروی به ایران دسترسی کامل داشته باشد... پایگاه جزیرهٔ مصیره به عنوان مقر اصلی عملیات ناموفق نجات در ایران در هشتم آوریل ۱۹۸۰ به کار گرفته شد و در طی ۲۰ سال پس از آن نیز از پایگاه‌های اصلی آمریکا باقی ماند. از این پایگاه برای اعزام نیروهای ویژهٔ آمریکایی در اکتبر سال ۲۰۰۱ به افغانستان استفاده شد.